Zilvervisjes
Het zilvervisje of suikergast is een klein insect, behorend tot de orde van de Zygentoma. De naam verwijst naar de zilverachtige glans van de schubben die het lichaam bedekken en misschien ook naar zijn vermogen watervlug weg te glippen. Zilvervisjes worden ongeveer een centimeter lang en komen in Nederland en België vooral voor in vochtige hoeken in badkamers of keukenkastjes.
In boeken en papieren aangetroffen ‘zilvervisjes’ zijn waarschijnlijk van een verwante soort, het papiervisje. Ze voeden zich met organisch materiaal, waarschijnlijk vooral suikers en wat complexere koolhydraten (stijfsel, zetmeel). Omdat zilvervisjes zich moeilijk over gladde oppervlakken bewegen, worden ze weleens gevonden in bijvoorbeeld badkuipen en gootstenen waar ze ingegleden zijn.
Het zilvervisje werd in het verleden gerekend tot de franjestaarten; deze naam is echter achterhaald. Verwanten waarmee zilvervisjes kunnen worden verward, zijn het papiervisje dat in drogere omgevingen leeft en vooral papier eet, en het ovenvisje dat bij beduidend hogere temperatuur gedijt en maar zelden meer wordt aangetroffen in woonhuizen.
Bron: Wikipedia Zilvervisjes
Preventie tegen Zilvervisjes
Goede hygiëne is niet genoeg om van zilvervisjes af te komen. Dit komt doordat zilvervisjes vaak tussen de muren, in isolatiemateriaal, boeken en op andere beschermde plaatsen verblijven. Door de luchtvochtigheid omlaag te brengen, bijvoorbeeld door ventilatie en vochtvreters te gebruiken, wordt een woning minder aantrekkelijk voor deze dieren. Omdat ze zich ophouden op niet al te hygiënische plekken, kunnen zilvervisjes schimmels, bacillen en virussen verspreiden op eten en contactpunten zoals deurklinken, lichtknoppen, keukenbladen en dergelijke.
Hierdoor kunnen mensen en huisdieren ziek worden. Ze vallen dus in dezelfde categorie ongedierte als de kakkerlakken en ratten. Ook is een vluchtend zilvervisje op het oog moeilijk te onderscheiden van een papiervisje, dat boeken, schilderijen en andere papieren aanvreet. Bestrijding is dus aangeraden. Zilvervisjes kunnen wel gelokt worden met een halve aardappel in een open plastic zakje. De beestjes komen dan af op het aardappelzetmeel, dat ze graag als voeding gebruiken.
De belangrijkste reden voor toename van zilvervisjes is het gebruik van laminaat/parket met platte plinten. De platte plinten sluiten namelijk niet goed aan bij de muur en een loslatende plakstrip doet de rest. Zo ontstaat een gunstige verblijfsplaats, waar ze zich ook gemakkelijk voortplanten. Er kunnen wel tien zilvervisjes per meter plint aanwezig zijn. Er komt maar een fractie ’s nachts tevoorschijn. Alleen volledige afdichting met staande plinten maakt een einde aan de huisvesting.
